Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony
wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu.
Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela,
żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy.
Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie.
Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i
słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak, jakbym
miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas.

 Nie wiem, czy można oduczyć ludzi nienawiści.

 Najlepiej nie planuj nic. Nie przewiduj tysiąca możliwości. Daruj sobie myślenie, o tym co będzie. Bo wiesz co? Od życia i tak dostaniesz to, czego akurat najmniej się spodziewasz.

 Każdy ma niezbywalne prawo do zmarnowania sobie życia.

 W drodze do uczynków, o których nawet
nie wiedzieli, że noszą je w sobie.

 Starość bez jakiegoś ideału lub nałogu jest nie do zniesienia.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.

 W życiu poznajesz ludzi. O niektórych nigdy więcej nie pomyślisz. U innych, zastanawiasz się co u nich słychać. U jeszcze innych - zastanawiasz się czy kiedykolwiek myślą o tobie. Są też tacy, o których nie chcesz nigdy więcej pomyśleć. Ale to robisz.

 Wzruszona ziemia ujawni historię koszmaru.

 Nasze historie zaczynają się, nim się zaczną, i trwają jeszcze po swoim zakończeniu.