Nawet lojalność, nadmiernie wykorzystywana, zużywa się.

 Człowiek jest jedyną na świecie istotą świadomą bliskości swej śmierci.

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Proste i jasne argumenty są stokroć silniejsze od wspaniałych, ale bezcielesnych abstrakcji.

 Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną.

 Jedyny łatwy dzień był wczoraj!

 Gdy myśli szaleją, ciało radzi sobie samo...

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 Podkreślała, że fotografia jest ze swej istoty dosłowna, literalna i faktualna.

 Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.

 Uczynki popełnione w ciemnościach nie ukryją się przed światłem dnia.