Śmiech zabrzmiał nieszczerze jak zgrzyt metalu po szkle.

 Potrzeba żeglować, nie potrzeba żyć!

 Wystarczy tylko się uśmiechać, by ukryć zranioną duszę, i nikt nawet nie zauważy, że cierpisz.

 Przeżyte chwile nie giną. Nie wiemy nigdy, kiedy wypłyną z dalekiej przeszłości, by nałożyć się na to, co przeżywamy obecnie.

 To było cudowne! Jak pierwszy łyk wody po wielu dniach na pustyni.

 ...Nawet wierny pies wielokrotnie odganiany w końcu odejdzie, a cóż dopiero człowiek.

 Jedną z najtragiczniejszych rzeczy, jakie stale robimy, jest odkładanie na później życia.

 Cały kłopot polega na tym, że głupcy są pewni siebie, a mądrzy pełni wątpliwości.

 Dyktatura często sprzyja tragicznemu powsta­waniu arcydzieł.

 Kto oddał życie za innych, ten jest święty.

 Życie to podróż, a nie dom.