[...] udowodnił, że piękno i dobro nie muszą iść w ...

 Życie jest jak rzeka, czasem płynie spokojnie, czasem zalewa brzegi. Czasem jest pełne przeszkód, ale najważniejsze, to umieć się dopłynąć do brzegu. I nie zapominać, że dojrzałość to nie koniec, to dopiero początek.

 Każdy bohater staje się w końcu nudziarzem.

 Jesteśmy sami dla siebie największą niespodzianką.

 Być może przeznaczenie nie istnieje, ale powinno istnieć.

 Jeśli gdzieś Żyd się ukrywa i przychodzą niemieccy żandarmi, pytając, czy tu
Żyd jaki nie mieszka – któż z resztką sumienia mógłby powiedzieć, że w imię szlachetnej zasady nie-kłamania trzeba wydać człowieka katom na pewną śmierć?

 Tylko uczestnictwo w byciu istniejącej istoty ujawnia sens w podstawie własnego bycia.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Życie ludzkie to jakby olbrzymie zawody sportowe, których jesteśmy zarówno uczestnikami, jak i widzami.

 Pasterze to naród obłąkany.

 Wszystko co ważne zaczyna się od prostych pytań.