[...] udowodnił, że piękno i dobro nie muszą iść w ...

 Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.

 Każdy boi się porażki.

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.

 W końcu zrozumiałam, że spokój ducha mogę odzyskać jedynie izolując się od pewnych osób, nie reagując na tanie prowokacje i skupiając uwagę na tym co kocham.  

 Życie jest jak kapusta: po jednym liściu dojdziesz do serca - i tam zazwyczaj gorycz.

 Jak się komuś powtarza na okrągło, że jest świnią, to zaczyna chrząkać!

 Postanowiłem, że nie poddam się temu tragicznemu procesowi nabywania rozsądku.

 Tytuły książek, choć nadal niezrozumiałe, nosiły zwodniczą sugestię czytelności.

 Wraz z wolnością przybywała pierwsza gilotyna do Nowego Świata.

 Mieliśmy już za sobą wszelkie powroty i wiedzieliśmy, że się nie wraca ani do tych samych miejsc, ani do tych samych planów. Chyba od tego momentu w człowieku zaczyna się dorosłe życie. Długo nie mogliśmy w to uwierzyć. Nieodwracalność zdarzeń i uczuć jest równie absurdalna jak śmierć, trudno ją zaakceptować. Na szczęście ta wiedza przychodzi na samym końcu: kiedy umiera nam ktoś bliski albo kiedy kończy się miłość. Ale zanim przyjdzie, człowiek próbuje i próbuje, próbuje o wiele dłużej niż to ma sens. - Grażyna Jagielsk