Ja się nie złoszczę, ja udaję, że żyję.

 Życie to podróż, a nie dom.

 Dawaj innym możliwie mało informacji o sobie.

 Ludzi można, według mnie podzielić na „leniwych"
i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych
a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób;
nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.

 Pozwól ludziom gadać, szemrać i krytykować. To, co mówią lub myślą, nie ma z tobą nic wspólnego. Zachowaj dystans. Masz prawo być sobą bez względu na sytuację. Życie stopniowo uczy, od kogo powinniśmy trzymać się z daleka.

 W jakiś nieracjonalny, wewnętrzny sposób serce i rozum mogą się wymieszać.

 [...] strach to bardzo równomierne i intensywne ćwiczenie.

 Krew jednak pozostaje krwią, a serca są mocne, gdy rodzimy się na nowo.

 Ludzie mają (...) za złe to, co (...) nieszkodliwe.

 To, co w niej było zapowiedzią stało się kamieniem, a kochać można tylko zapowiedź.

 Jesteś nędznikiem, kiedy czujesz się nędznikiem.