Ja się nie złoszczę, ja udaję, że żyję.

 Uczono mnie, że światło i cień są ze sobą nierozerwalnie związane.

 Człowiek, który żył po to, aby zjeść i spać, serio nie przeżył, a tylko vegetował. Życie to o wiele więcej – to powagi, ważne wybory, to łzy, ale przede wszystkim to uśmiech, uczucie wiecznej radości, które mamy głęboko w sercu.

 Niektórzy ludzie, pomyślał, stają się widoczni dopiero dzięki temu, że znikają.

 Miał być jak wieczność, przeminął nim nadeszło lato.

 Nie można wymazać ani zmienić historii. To byłoby równoznaczne z zabiciem samego siebie.

 Są rzeczy, które możemy zmienić,
i takie, na które nie mamy wpływu.

 Kiedy ktoś na okrągło Cię rani, pomyśl o nim jak o papierze ściernym. Może Cię podrapać i lekko zranić, ale w końcu Ty będziesz obrobiony i wypolerowany, a on stanie się bezużyteczny.

 Życie jest absurdem. Większość z nas nie zauważa absurdu, inni – nieliczni – potrafią go oswoić i zaakceptować.

 Nie było jasne, kim jest. Stanowiła jedynie o b e c n o ś ć.

 Nie można żyć szczęśliwie, nie żyjąc godnie, moralnie i uczciwie.