Przeżywała jedną z najsroższych tortur, torturę czynu narzuconą niedołężnej bierności.

 Im jestem starszy, tym bardziej interesuje mnie to, co znajduje się w sercu człowieka.

 Artysta często nie wie, co robi, gdy porwie go natchnienie.

 Zapamiętaj sobie, synku, jeśli masz być człowiekiem złym, musisz mieć serce z kamienia, musisz zabijać bez mrugnięcia okiem. Jeśli chcesz być człowiekiem dobrym, musisz iść przez życie z opuszczoną głową i uważać, by nie
zdeptać nawet najdrobniejszej mrówki.
To, czego ci nie wolno, to żyć jak nietoperz - ni to ptak, ni to ssak.

 Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana.

 Niewiara może przetrwać więcej niż wiara, bo żywi się zmysłami.

 Do wielkich osiągnięć przez wąskie ścieżki.

 W wojnie nerwów twój własny arsenał może cię zniszczyć.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Ceń słowa! Każde może być twoim ostatnim!

 Ach, być książką, czytaną z taką namiętnością.