Przeżywała jedną z najsroższych tortur, torturę czynu narzuconą niedołężnej bierności.

 Popatrz na zachód słońca (...) popatrz na coś pięknego.

 Proste, tęsknisz za tym, czego nie posiadasz.

 W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.

 Wszystko jest szachownicą nocy i dni, na której Los gra ludźmi niczym figurami.

 Jakie to smutne: życzyć własnym dzieciom dobrej nocy przez telefon.

 W każdym człowieku ukrywa się istota ludzka, która prędzej czy później wyjdzie na jaw.

 Życie z dnia na dzień może wydawać się fajne i romantyczne, kiedy ma się dwadzieścia lat, ale w wieku dwudziestu pięciu staje się nudne, trzydziestu przygnębiające, a czterdziestu wręcz groteskowe.

 Ale życie to co innego. Jest rzadkie i dziwne. To anomalia.

 Skoro i tak skaczę w piekle, to mogę po drodze zaszaleć

 Nadzieja chlebem biednego.