Wspomnienia sprawiają niekiedy, że życie wydaje się bardzo smutne.

 Uśmiechnij się do chłopca, który sprzedaje mokre róże.

 To jest krzyk ciała. To jest znak, że żyjesz i opierasz się.

 Tragedią starości nie jest to, że człowiek się starzeje, lecz to, że pozostaje młodym.

 Zapadamy w letarg, do którego przygrywa nam skoczna muzyczka z teledysków.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Nie oceniamy dni przez to, co zbieramy, ale przez to, co zasiewamy. Przy życiu chodzi o to, na ile cieszy nas to, co daliśmy, a nie to, co dostaliśmy.

 Sekret jest wart tyle ile warci są ludzie, przed którymi powinniśmy go strzec.

 Ludzie, którzy otwarcie pokazują swoje uczucia, ani nie są głupi, ani naiwni. Wręcz przeciwnie są tak silni, że nie potrzebują masek.

 Wolność to niska cena za przeżycie.

 Rzuca wyzwanie rzeczywistości i rozbija ją. W tym tkwi istota romantyzmu.