Wiem, że nawet tego nie wiem iż nic nie wiem.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Pozwól nocy kochana życiu nosa utrzeć.

 Wybaczyła mu czekanie. Wiadomości, których nie wysyłał. Zdjęcia, których nigdy nie było. Życia, w których go szukała. Wybaczyła mu. Bo co innego można zrobić wobec kochanego człowieka, który nigdy nie miał odwagi, aby z Tobą być? Wybaczyła mu, bo on był jej wszystkim, a ona jego niczym...

 Wydaje mi się, że istnieje linia ograniczająca nieskończoność wszechświata - to życie.

 Pragnienia w człowieku nie wolno gasić, bo to tylko smutek z tego.

 Bo choćbyśmy nie wiem jak długo się zadręczali, to nie możemy zmienić przeszłości.

 Nikt nie może zapełnić nieobecności pozostawionej przez inną osobę.

 Życie to nieustanna strata ciepła.

 Życie to nie jest posiadanie dobrej ręki. Chodzi o dobrze zagrać słabą ręką.

 Wszyscy od czasu do czasu bywamy
niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które
bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale
stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz
ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to
zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.