Szczerość to jedyna cecha za którą ludzie mogę Cię znienawidzić.

 Tylko życie poświęcone innym jest warte przeżycia.

 Wniosek: nasza przyszłość to jeszcze ciągle "jeśli", a nie "kiedy".

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.

 Zapominamy, jak ważna jest zwyczajna rozmowa, wspólna kawa, dobre słowo do poduszki. Zapominamy, że to słowa budują mosty, a milczenie jak ogień je spala. Zapominamy, ile znaczą drobiazgi, dobre gesty, ciepło głosu, smaki i zapachy. Zapominamy, że mamy emocje i marzenia. Zapominamy, że jesteśmy ludźmi…

 Jedna noc z jej snów, rozgrywająca się na jawie, to więcej niż nic.

 Sam wiesz, że wiele rzeczy nie znajduje nigdy wyjaśnienia. I w gruncie rzeczy nie jest to takie złe.

 Sama racja jeszcze nikomu nie przyniosła wygranej żadnego procesu.

 Czas pytań - jakby był kiedykolwiek inny.

 Nie tyle powinniśmy doceniać to, co zdobyliśmy, lecz to, czego doznaliśmy. Nie tyle to, cokolwiek posiadamy, lecz to, co mamy już za sobą, to, co przeżyliśmy. To ludzie są czymś jedynym i właściwym dla tego samego bycia, które jest też czasem; nie jest rzeczą, niematerialnym przedmiotem, lecz właśnie życiem i doświadczeniem.

 Doświadczenie nauczyło mnie przynajmniej tego, że jeśli ktoś zmierza pewnie w wymarzonym przez siebie kierunku i stara się żyć zgodnie z tym, co sobie wyobraził, spotka go niepowszedni sukces.