Cudownie byłoby czasem móc zamienić myśli w rzeczywistość!

 Ale cóż mogłem powiedzieć, przerażała mnie tą swoją chęcią życia.

 Ze wszystkich dróg zawsze wybieraj najtrudniejszą.

 Czułam się jak zabawka,
którą ktoś nakręcił, a potem zostawił.

 Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.

 Otwieram oczy i jest tak, jakbym je zamykał.

 Płacz trochę pomaga -dopóki się płacze. Ale w końcu, wcześniej czy później, trzeba przestać płakać, a wtedy trzeba się zdecydować, co robić dalej.

 Każda śmierć, która dotyka nas dzisiaj, stawia przed naszymi oczami wczorajsze życie.

 W życiu trzeba się do wszystkiego przyzwyczaić, nawet do wieczności.

 Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.