Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.
Życie w cieniu podejrzeń też ma swoje blaski.
Ile razy po drodze zdarzyło mi się spotkać ludzi, którzy po prostu nie wiedzieli, co mają ze sobą zrobić, bo abstrahowali od wszystkiego, co ich otaczało. Tylko nieliczni potrafili cieszyć się chwilą, jakby była ostatnią. To oni żyli naprawdę.
Chęć ukrycia się jest wynikiem paniki. Zapamiętaj to sobie.
Czasy się zmieniają.
Pod koniec dnia, pod koniec roku, spójrz wstecz i pomyśl sobie: było różnie. Bywało źle. Bywało może nie tak znowu najgorzej? Chyba dałam radę. Chyba dałem radę. Żyję. Nie zawiodłem przesadnie najbliższych. Nadal utrzymuję się na powierzchni. Pomogłam. Zadzwoniłem. To proste rzeczy, ale to z prostych rzeczy złożona jest codzienność. I gdy codzienność wywołuje w Twojej głowie spokój, to wtedy żadne „jutro” nie jest straszne. Właśnie takiego „wczoraj” Ci życzę.
Życie niesie niewyobrażalne możliwości. Tylko najpierw trzeba wykonać pracę.
Żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.
Silne serce zawsze wygra z silnym ciałem.
Piękno jest tylko sumą świadomości naszych zboczeń.
Choć życie nasze splunięcia niewarte,Evviva l`arte!
