Paralityczne skostnienie wyobraźni, zwane także dorosłością.

 Choć przyszłość zawsze pozostaje niepewna, żyjemy w nieustannym przekonaniu, że jutro przyjdzie. I to jest mocna idea, żyć z wiarą, że nawet po burzy pojawi się tęcza. Właśnie to czyni nas ludźmi.

 Czasem przychodzi taki moment w życiu że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód i nieważne jak cholernie by Ci zależało, jak trudne by to było po prostu trzeba odejść.

 Przecież i ściany mają uszy, i uszy mają za uszami, a za ścianami są kolejne ściany z uszami.

 Geniusze widzą świat z innego punktu widzenia niż pozostali ludzie i na tym polega ich tragedia.

 Często uśmiech na zewnątrz
maskuje ogromny ból i cierpienie wewnątrz.

 Czas i zdrowie to dwa cenne skarby, których nie rozpoznajemy i nie doceniamy dopóki się nie wyczerpią.

 Życie jest pokojem, w którym oczekujemy nicości.

 Nie pamiętamy snu, ale sen pamięta nas.

 Sztuka to ciągłe jednanie się z życiem.

 Najgorszą chorobą nie jest trąd czy gruźlica, ale świadomość, że jest się nikomu niepotrzebnym, przez nikogo nie kochanym, przez wszystkich opuszczonym.