Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
Brama do świątyni Prawdy i Dobra jest niska. Wejdą tam tylko ci, którzy schylą głowę.
Deszcz w jakiś niewytłumaczalny sposób zwalniał mnie z odpowiedzialności.
Nauczyłem się, że nie ważne, co ludzie mówią o tobie. Ważne jest to, co ty mówisz o sobie. Nauczyłem się, że nie ważne, ile rzeczy posiadasz, wszystko jest tymczasowe. Ważne jest to, co masz w sercu.
Przeszłość to przestrzeń, w której mieszkały wszystkie jego błędy.
Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.
Ludzie zbyt dużo mówią, próbując zagłuszyć pustkę w sobie i w swoim życiu.
Poznała, że samotność jest nieszczęściem w pewnych stanach duszy.
Nikt nie powiedział, że będzie łatwo, powiedzieli tylko, że będzie warto. Więc kiedy życie cię zrzuca, spróbuj wylądować na plecach, bo jeśli możesz patrzeć w górę, możesz wstać. Życie jest piękne, tylko trzeba umieć dostrzegać to piękno.
Życie to sztuka rysowania bez gumki do ścierania. Chociaż nie możemy cofnąć przeszłości, każdy nowy dzień daje nowe możliwości i szansę na narysowanie czegoś wspaniałego.
