„Nie ma we mnie dawnych marzeń. Niczego nie planuję. Mało wymagam od innych. Właściwie to ...

 Lalalalala! Jeśli nie będę słyszała, co on mówi, to ta rzecz się nie stanie.

 Jego głos daje poczucie bezpieczeństwa wreszcie czuje się zakotwiczona w teraźniejszości.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Nasze historie zaczynają się, nim się zaczną, i trwają jeszcze po swoim zakończeniu.

 Starość bez jakiegoś ideału lub nałogu jest nie do zniesienia.

 Życie jest jak rzeka, płynie nieprzerwanie, czasami spokojnie, czasami gwałtownie, ale zawsze dąży do celu. Tak więc nie zatrzymuj się, nie bój się trudności, weź głęboki oddech i płyń z prądem, a zobaczysz, że z czasem wszystko będzie łatwiejsze.

 Nie możesz rozstać się z własnymi wspomnieniami.

 Smutek jest zębatą istotą i powraca, kiedy tylko wypowie się szeptem jego imię.

 Starość nie jest dla mnie więzieniem, w którym siedzi się w odosobnieniu, lecz balkonem, z którego widać dalej.

 Nie, nie zażywam narkotyków, zażywam książki.