Anioł, który spadł z nieba i musiał nosić wielkie buciory, aby nie ulecieć i zostać wśród nas...
Nie miejsce na smutek, kiedy rodzi się życie; pierzchnął lęk przed zagładą śmierci, nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia.
Życie stało się lepsze, towarzysze,życie stało się weselsze.
Dopóki twoje serce jest wolne i spojrzenie nie należy do nikogo.
Stworzenie jest pieśnią pochwalną: sylabizowaną przez naukę, śpiewaną przez sztukę i niesioną przez życie.
Dziś prawdziwy czeski pisarz nie pisze krwią, tylko sadłem.
Nad pijanym śpiewa ptak zapomnienia i duszę jego zabiera.
Ale dziś nic nie jest takie, jak planowałam. To chyba nigdy się nie udaje, prawda?
Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.
Sama mogę staczać swoje bitwy. To właśnie robią wybrańcy, prawda?
