Początkiem dobrych czynów jest wyznanie złych.
Gdy za dużo murarzy, dom staje się krzywy.
Ciekawość jest dla mnie jak narkotyk; jeśli
nie potrafię jej zaspokoić, czuję się martwa.
Życie nie daje nam tego, co chcemy, tylko to, co ma dla nas.
Nie wiem, jak mam wracać do życia, w którym dzieję się tylko ja.
Śmiertelni mogą stawić czoła wielu rzeczom, ale nie swojej prawdziwej tożsamości.
Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.
I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.
Pamiętaj, najtrudniej jest wyjść. Gdy już wyjdziesz, niemal zawsze jest super.
To dusza i poczucie własnej tożsamości ulegają rozpadowi na ulicy.
