Żyję w świecie, który jeszcze karmi się systemami, ideami, doktrynami, ale symptomy niestrawności
są coraz wyraźniejsze, pacjent już dostał czkawki.
To grzechy przysłaniają ludziom prawdziwy świat.
Chrystus to jest najgorsze w tobie. Czeka, aż mu przebaczysz.
Kłopot z życiem polega na tym, że nie ma okazji go przećwiczyć i od razu robi się to na poważnie.
Gdyby nie receptory na neuronach, z pewnością nie byłoby poezji.
Tyle nienawiści na marne.
Człowiek zawsze może wstąpić
na lepszą drogę – póki żyje.
Życie jest niezmiernie cennym darem; trzeba umieć go wykorzystać nie tylko dla nas samych, ale dla innych, dla kraju, dla ludzkości, aby nie było jałowe, niepłodne, bezowocne.
Rodzice nie maja pojęcia, jak bardzo czasem potrafią zranić.
Wszyscy chcemy dożyć starości i wszyscy zaprzeczamy, że już nadeszła.
