......Wraz z upływem czasu zaczynam zauważać że mam coraz mniejszą ochotę mówić. Patrząc na ludzi których mijam na ulicy, widzę w pociągu, autobusie, stwierdzam że owszem oni dużo mówią ale nie rozmawiają. A to diametralna różnica. To tak jakbyś powiedział "Ja Cię kocham ale chleb można kupić w pasmanterii" Im jestem starszy tym bardziej męczy mnie ludzkie paplanie. Już nie mówi się że spotkamy się jutro, pojutrze, za tydzień. Dziś w modzie jest durne stwierdzenie zapożyczone z "angielszczyzny" - jesteśmy in touch. Każdy z nas trwa w sobie samym. A między sobą wymieniamy komunikaty. Jak informator na stacji kolejowej. "pociąg do Warszawy odjedzie....."
Czasem przychodzi taki moment w życiu, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód i nieważne jak cholernie by Ci zależało, jak trudne by to było po prostu trzeba odejść.
Miej odwagę żyć. To jest rzadkim talentem. Nie myśl za dużo. Nie wyznaczaj granic. Tylko żyj. I nie zastanawiaj się nad wszystkim.
Życie to seria spotkań z ludźmi. Z jednymi spotykasz się czasem, z innymi – raz na całe życie. Mimo to każde spotkanie jest jedną złotą kropką na drodze życia
Nie lubię takich, którzy mają dwie postacie:
jedną swoją, drugą na zapas.
To nie wstyd nie mieć pieniędzy. Wstyd jest mieć pieniądze i myśleć, że jest się lepszym od innych.
Czasami z tych niespodziewanych zdarzeń wynikają najlepsze rzeczy.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia.
Nigdy nie opowiadaj ludziom o swoich problemach. 20% ma je gdzieś, pozostałe 80% cieszy się, że je masz.
Celem polityki nie jest wyższe dobro, lecz mniejsze zło.
