Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.
Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana.
Mam dwie nogi i dwie ręce,
Wcale nie chciałbym mieć więcej,
Bo określa właśnie to,
Co jest co, i kto jest kto.
Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.
Chciałam uciekać, ale nie miałam dokąd.
Moralność jest bardzo droga w ustroju, w którym najtańszym towarem jest człowiek.
Życie jest walką, ale nie możesz zmagać się z nim za pomocą siły.(...) Musisz walczyć za pomocą swojego serca.
Czasem głupota okazuje się mordercza.
Dzieci do nas strzelają, więc my strzelamy do dzieci.
Chłop, któremu brak nawet kartofli w ilości dostatecznej do wyżywienia, musi zawsze zostawać analfabetą
