Nie chodzi o to, by przetrwać, ale o to, by żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, żądzą życia i czasem z lekkim szaleństwem. To jest prawdziwe życie.
Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
(...) daj mi słowa, które nadadzą znaczenie naszym oddechom, które rozproszą samotność, czy do końca życia będę zmuszona szukać znaków?
Jeśli raz zaakceptuje się szaleństwo, można się już od niego nie uwolnić.
Szczęście jest widokiem życia, a próżność jego sprężyna, życie jest ofiara śmierci, śmierć celem życia.
Dlaczego nie karać złodziei czasu?
Chciałem... Chciałem zapytać... Boże, Caitlin, jakie ty masz boskie nogi!
Nie należy lekceważyć końca.
Często się zastanawiam, jak by to mogło z nami być w innych okolicznościach.
Żyjemy na tym świecie tylko po to, aby odkrywać siebie samego, a przez całe życie musimy cieszyć się tym odkryciem.
