Ludzie boją się umierać, bo odczuwają lęk przed nieznanym.
Umarli pozostają młodzi.
Płomień gniewu opada, powoli przygasa.
Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz,
żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.
Niektórz ludzie przychodzą do Ciebie tylko wtedy gdy oleją ich inni...
System anachroniczny to taki, który na nowe pytania udziela starych odpowiedzi.
Świadomość, że
cuda się zdarzają, wielu
ludziom daje siłę do życia.
Śmieć przyjdzie w końcu po każdego i
ważny jest jedynie sposób, w jaki się żyje.
Dla Pana łamię zasady, w których mnie wychowano.
Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.
Pośród tragedii rozpoczynamy grać komedię.
