(...) Zawsze miej odwagę, by żyć. Nigdy nie bój się, że popełnisz błąd. Choćby nie wiem, co się wydarzyło, miej odwagę, by być sobą.
Żadna sztuka nie może równać się z życiem.
Zmęczenie i rozdrażnienie przybierają czasem taką samą postać.
Może niektórzy ludzie pojawiają się w naszym życiu po to, aby wyleczyć nas z innych ludzi.
Niełatwo jest żyć po śmierci. Czasem trzeba na to stracić całe życie.
Klęską nie jest upadek na dno... jest nią pozostanie na dnie.
Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Nie zależy nam na przeciąganiu czasu, lecz na napełnianiu go treścią, bo lepiej żyć krótko, lecz intensywnie niż długo, lecz rutynowo.
Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.
"Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi."
Życie to sztuka, w której, ucząc się na błędach, nie dajemy się zwieść tym, co znamy, ale poznajemy to, co przekracza naszą wyobraźnię. Nie bójmy się żyć pełnia życia - nie znamy dnia ani godziny.
