A poza tym kim jesteś, żeby być sędzią i sądzić (...).
Dwa najważniejsze dni w życiu człowieka: pierwszy to dzień, w którym się urodził, a drugi to ten, w którym zrozumiał po co.
Wierzę, że Śmierć jest wysłannikiem Najwyższego.
I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.
Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.
Nikt nie kocha niegrzeczności.
Życie nie musi być doskonałe, żeby było wspaniałe.
Nieprawdą jest, że
czas leczy wszelkie rany.
Nie leczy - rozdrapuje.
Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.
Cóż, cóż ja, dziadówka, poradzę? Z kijem na Wielki Kapitał?
