Sztuka poruszania się w czasie

 Jak to mówią – czas nie guma, budzik nie sanki.

 Czas to najbardziej nieoceniony nauczyciel. Pokazuje nam prawdę o rzeczach nieodkrytych, ukazuje nam wartość chwil, które umknęły nam niepostrzeżenie. Czas uczy nas cierpliwości, ale przede wszystkim pokazuje, że to co wydaje się ważne dziś, jutro może nie mieć żadnego znaczenia.

 Największym błędem człowieka jest przekonanie, że ma jeszcze dużo czasu na naprawdę błędów.

 Nie mierz czasu godzinami, lecz poziomem skupienia, jakie potrafisz utrzymać. Czas jest bowiem jedynie iluzją. Zwróć uwagę na to, co dzieje się w danej chwili, a zrozumiesz, że czas to tylko forma, za pomocą której odmierzamy nasze doświadczenia.

 Zabawne, że prawie zawsze mamy czas, by wciąż i wciąż poprawiać swoje błędy.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda jest zawsze nowa. Jednak to, co widzisz, zależy od tego, jak patrzysz.

 Czas jest jak rzeka, na której płynie nasze życie. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo woda, którą dotknęliśmy, przepływa dalej. Taka jest również chwila, która minęła, nie wróci już nigdy.

 Pędzimy przez życie tak szybko, że zostajemy sami z sobą. Najstraszniejszy z naszych samotności, niż być samym w nocy.

 Rak czasu zżera nas po kawałku.

 Czas to jedno z niewielu rzeczy, których nie możemy kontrolować, nie możemy go zatrzymać, przyspieszyć ani cofnąć. Musimy więc nauczyć się doceniać każdą chwilę, jaką mamy.