Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami. Są chwile, które są na wagę złota i mój czas nie jest mierzony liczbą dni, ale liczbą tych złotych chwil.
Pamięć ma tę szczególną cechę, że wszystko zawsze wydaje się odległe, zarówno przeszłość, jak i przyszłość, podczas gdy teraźniejszość jest zawsze zajęta przez tę samą monotonną, niezmienną rzeczywistość, która zawsze jest taka sama dla wszystkich.
Człowiek się nie zmienia. Można go tylko poznać. Ale zna się go całe życie, pod różnymi warunkami, w różnym czasie, miejscu oraz bez powodu.
Czas, który ucieka nam przez palce jest jedynym, który nas nie zwodzi. Czas jest istotą życia, najważniejszym składnikiem każdej decyzji, każdej próby, każdego dzisiaj.
Nie mamy wystarczająco dużo czasu na zrozumienie, jak cenny jest czas. Zbyt zajęci jesteśmy pośpiechem, by zauważyć jak szybko mija.
Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.
Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką mamy. Nawet jeśli nie masz pieniędzy lub innych dobrodziejstw, czas jest zawsze zasobem, który możesz wykorzystać.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?
Nie mierz czasu zegarkami, mierz go wspomnieniami. Jedyną rzeczą, która przemija szybko, jest czas. I jedyną rzeczą, której nigdy nie możemy odzyskać, jest czas.
Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Tylko on potrafi pokazać nam kto naprawdę jest naszym przyjacielem, a kto jedynie udaje.
