Czas jest jak rzeka, w którą nie można wejść dwa razy. Cień, który rusza się naprzód, nigdy nie wraca do straconego miejsca. Lecz ludzie mają nadzieję, że czas wróci, że będzie tak, jak była młodość. To w ogóle nie jest możliwe.
Odważnym los sprzyja.
Czas to najcenniejszy skarb, który mamy. Każda sekunda, którą marnujemy, nigdy już do nas nie powróci. Nie ma człowieka na ziemi, który by miał więcej czasu niż ty. Każdego dnia, kiedy obudzisz się znów będziesz miał 24 godziny. Czas jest równy dla wszystkich.
Myślę, że czas jest wartością przemijającą. I jeżeli się go traci, to się traci na zawsze.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas zatrzymuje się w miejscu.
Czas jest najbardziej cennym zasobem, którego nie można odzyskać. Nauczyć się go szanować to prawdziwa sztuka życia.
Nie wystarczy po prostu mijać czasu, trzeba go doświadczać i przede wszystkim, zrozumieć. Czas to nie tylko liczba, to także życie, pełne emocji, wyzwań i przemyśleń. Każda chwila jest cenna i niepowtarzalna.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Nie ma na świecie nic bardziej elstycznego, ani bardziej bliskiego mężczyźnie, ani bardziej stanowczego niż czas. Dociera do każdego, nie wybiera miejsca, nie oszczędza niczego – zostawia pustynię po bitwie, ziemię po pożarze, serce po miłości.
