Czas to bezcenny skarbiec naszego doświadczenia, zasobów, darów i talentów. To nieoceniona siła, która może zmienić nasze życie, jeśli tylko nauczymy się ją szanować i wykorzystać. Czasu nie można zwielokrotnić, ale z pewnością możemy powiększyć jego wartość, wybierając mądrze to, co robimy z każdą chwilą.
Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Czas jest jak rzeka, nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo przepływa i nie powraca. Wykorzystuj każdą chwilę, jaką masz, bo jej nigdy nie odzyskasz.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo woda, którą dotknąłeś, idzie dalej i zastępuje ją inna woda. Tak samo minuty, które mijały, nie powracają nigdy.
Święci żyją swoim własnym czasem.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwukrotnie tej samej wody, bo woda, której dotknąłeś, już minęła i nie przejdziesz przez nią ponownie. Ciesz się każdym momentem życia.
Nie mów, że czas leci jak strzała, bo jeśli tak, to z kim sądzisz, że prowadzisz dyskusje? Ty mówisz, że czas leci, ale dyskusja zachodzi w czasie. Gdzie jest ten lot? Gdzie jest ten bieg? Wszystko jest tutaj i teraz. Sam jesteś czasem.
Nie możemy zmienić kierunku wiatru, ale zawsze możemy dostosować żagle, aby osiągnąć miejsce swojego przeznaczenia.
Czas jest tym, czego najbardziej nam brakuje, mimo że w rzeczywistości jest to jedyna rzecz, która jest naprawdę nasza.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
