Nie należy sądzić, że diabeł ...

 ...Człowiek od zawsze stanowił zagadkę dla filozofów. Każdy z nas jest baśnią zaklętą w swoim własnym obrazie. Oby wszystkie miały szczęśliwe zakończenie...

 Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…)
stają się oni w końcu częścią naszego życia.
A skoro są już częścią naszego życia, to chcą
je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.

 Niektórym ludziom, aż się chce przybić piątkę!
W twarz...
Krzesłem...

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 Czasami ludzie wokół ciebie
nie będą rozumieć twojej drogi.
Nie muszą, ona nie jest dla nich.

 Kłamstwo posiada wiele aspektów: niedopowiedzenie, półprawda, oczernianie... Ale zawsze jest bronią tchórzy.

 Największym szczęściem myślącego człowieka jest pogłębienie tego co można pogłębić i z pokorą przyjąć to czego pogłębić nie można.

 Prawdy nie da się powiedzieć tak,
aby ją zrozumiano, ale w nią nie uwierzono.

 Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...

 Wszystko należy poświęcić człowiekowi.Tylko nie innych ludzi.