Człowiek, istota nieznana.

 Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.

 Po wszystkich ulicach miasta chodzili ludzie, ale nie mogłaby się czuć bardziej samotna, nawet gdyby na ulicy nie było nikogo.

 Wielkość pracy zawodowej polegać możeprzede wszystkim na tym, że łączy ludzi.

 Człowiek jest tym, o czym przez cały dzień myśli.

 Pieniądz, który człowiek posiada, to swoboda; ten, za którym goni, to niewola.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Dużo ludzi nie wie, co robić z czasem – czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.

 Niezrównany jest wdzięk dzieci, dopóki nie nauczą się tańczyć!

 Szlachetny człowiek nie boi się ani ciemności, ani światła.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.