...Człowiek od zawsze stanowił zagadkę dla filozofów. Każdy z nas ...

 Człowiek traci grunt pod nogami, kiedy traci ochotę do śmiechu.

 Człowiek nie staje się tak łatwo dorosłym. Nie może się stać.

 Życie zbyt jest krótkie, by człowiek miał brać na siebie ciężar cudzych błędów. Każdy żyje swym życiem i płaci za to odpowiednią cenę.

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 Preferuję znajomości przesycone przyjacielskimi obelgami niż nadmierną słodkością.

 Ludzie potykają się nie o góry, lecz o kopce krecie.

 Naprawdę istnieje tylko jedna radość: obcowania z ludźmi.

 Tajemną nadzieją robotów było to,że staną się ludźmi,a to ludzie stają się robotami.

 Ludzie pokój czyniący! weźcie się za dłonie,Fala nieraz obrzuci łańcuch wasz i schłonie,Ale Ów, co przepaściom zatoczył granice,I globów ma u siebie przedziwną kotwicę,I bezforemny - w ludzkie zamknął się maleństwo,I niedotkliwy - ludzkie wycierpiał męczeństwo,Ten przyrzekł.

 Człowiek! [...] to brzmi dumnie!