Sokrates i Filozofia
Wiadomo tylko jedno, że nic nie wiadomo. Nawet to powiedzenie może być przekłamane.
Sokrates podkreśla, że jedyną rzeczą, którą naprawdę wiemy, jest fakt, że nic nie wiemy.
Z możliwego zła nie ma gorszego nad opinię prostaka.
Filozofia jest pewnym zbiorem pytań, które mogą wydawać się naiwne. Ale jeśli nie zada się tych pytań, to nawet najbardziej subtelnym naukom, jak fizyka czy matematyka, brakuje sensu,
Nie jest istotne, aby istnieć, to, co jest zasadnicze, to być sobą. To istnieje prawdziwie, co jest prawdziwie sobą, bez względu na pozory.
(...) Przepych to konieczność, inaczej ludzie mogliby pomylić króla czy cesarza z uczciwym człowiekiem.
Ważniejsze jest, co ty myślisz o sobie samym, niż to, co o tobie myślą inni.
Kiedy widzisz dobrego człowieka, staraj się go naśladować. Kiedy widzisz złego człowieka, zastanów się nad samym sobą.
Prawda jest rzeczą tak subtelną, że poza samym spekulowaniem o niej, nie pozostaje nic innego, co można by o niej powiedzieć.
Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.
Nie odkrywamy prawdy, jedynie zatrzymujemy się na pewnym odcinku poszukiwań. Zawsze za tym, co wiemy, kryje się inna niewiadoma. Jak za horyzontem. Jak dalej w głąb atomów.
Cnotę widać wyraźniej w czynach niż w ich braku.