Kto unika wszelkich rzeczy nieprzyjemnych, ...
Kto unika wszelkich rzeczy nieprzyjemnych, unika też najwyższego szczęścia.
Każdy jest kowalem własnego losu.
Ciągle powtarzamy sobie, że człowiek, który nic nie robi, marnuje swój czas, a zapominamy, że życie jest zrozumiane tylko przez tych, którzy mają go na tyle, żeby się zatrzymać.
Oszczędność ma swoją cenę, którą czasami płaci się przez całe życie.
Kiedy człowiek zaczyna rozumieć, jak duże są wszechświaty, które są mną, zdaje się, jakby on zmniejszał, a jednak paradox jest taki, że właśnie wtedy zaczyna on być wielki.
Nie ma nic chwalebnego bez cnoty.
Wszyscy ludzie dążą naturalnie do wiedzy. Dowodem niech będzie nasze zamiłowanie do zmysłów; cenić przede wszystkim zmysł wzroku, nie tylko na użytek, lecz wiele razy nawet wtedy, gdy nie marzymy o żadnej potrzebie, dowodzi, że Bóg nie tylko z miłości do wiedzy, lecz jeszcze bardziej darzył nas zmysłami. Właśnie to, że jesteśmy istotami, które obdarzone są wiedzą, sprawia, że nasza natura zdaje się przewyższać inne, ze względu na to, że mają one również zmysły.
Iglica moja ulica.
"Wbrew pozorom ludzkości nie zabije asteroida, gigantyczne trzęsienie ziemi, lub epidemia zombie. Zrobią to sami ludzie, poprzez zabieganie, konsumpcję, wyrzucenie z życia ideałów, wyobraźni, wrażliwości. Będą żyli, ale bardziej przypominając mistyczne stworzenia, bez głębszych celi, przede wszystkim bez duszy"
''Nie jesteś w stanie pomóc komuś, kto nie jest gotów przyjąć twojej pomocy.''
1. Jeśli nie dasz z siebie tego, co w tobie najlepsze, świat nie będzie inny.
2. Miejcie odwagę nauczyć nas, że łatwiej jest budować mosty, niż wznosić mury! A wszyscy razem prosimy, abyście od nas żądali kroczenia drogami braterstwa.
3. Przyjaciele, Jezus jest Panem ryzyka, tego wychodzenia zawsze „poza”. Jezus nie jest Panem komfortu, bezpieczeństwa i wygody.
4. Istnieją rzeczywistości, których nie rozumiemy, ponieważ widzimy je tylko przez jakiś ekran - telefonu czy komputera.
5. Kochani młodzi, nie przyszliśmy na świat po to, aby wegetować, aby wygodnie spędzić życie, żeby uczynić z życia kanapę, która nas uśpi.