Filozofia życia według Fryderyka Nietzschego

 Wielu z tych, którzy pozornie są wewnątrz - jest na zewnątrz; wielu z tych, którzy pozornie są na zewnątrz - jest wewnątrz.

 "Choć myśli me niczym myśli Boże,
Serce me, serce odchodzi w bezdroże"

 Materia nie może zginąć.

 Człowiek to tylko trzcina, najdelikatniejsza w naturze, ale to trzcina myśląca. Nie trzeba wszechświata, aby go zgnieść; wystarczy mgła, kropla wody. Ale nawet gdyby wszechświat go zgnieść, człowiek byłby jednakomyślącą trzciną, jaśniejszą od niego.

 Śmiech jest afektem, którego źródłemjest nagła przemiana napiętego oczekiwania w nicość.

 Stwarzanie nadziei, gdy w rzeczywistości jej nie ma, to okrucieństwo. Fałszywa wiara wywołuje rozczarowanie, ból i wściekłość, przez co niełatwe sprawy stają się jeszcze trudniejsze.

 Tylko ten widzi prawdę, kto sam przemyśla sprawy od podstaw, bez względu na to, co o nich inni mówią. Filozofia to sztuka myślenia dramatycznie, z odwagą, z ryzykiem przełomowego odkrycia, a nie powtarzanie cudzych myśli.

 Każdy człowiek jest unikalny, nie tylko ze względu na génétique, ale także z powodu nieprzebywalnego charakteru jego doświadczenia świata. W ścisłym tego słowa znaczeniu jest to prawda kryjąca się za starym powiedzeniem, że nie możemy wejść dwa razy do tej samej rzeki - my sami jesteśmy tą rzeką.

 Glupek jest pewny, że ma rację. Mądry człowiek wie o swoich wątpliwościach.

 Życie daje ci zawsze drugą szansę. Nazywa się jutro. W każdym doświadczeniu przemijania jest chwila przemijania i chwila początku.