Refleksja o rzeczywistości

 „Bliscy i oddaleni”
Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają
i muszą się spotykać aby się ominąć
bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze
piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty
by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało
są inni co się nawet po ciemku odnajdą
lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać
tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął
byliby doskonali lecz wad im zabrakło
bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej
niektórzy umierają – to znaczy już wiedzą
miłości się nie szuka jest albo jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
są i tacy co się na zawsze kochają
i dopiero dlatego nie mogą być razem
jak bażanty co nigdy nie chodzą parami
można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie
nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem

 Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce.

 Tylko ten widzi prawdę, kto sam przemyśla sprawy od podstaw, bez względu na to, co o nich inni mówią. Filozofia to sztuka myślenia dramatycznie, z odwagą, z ryzykiem przełomowego odkrycia, a nie powtarzanie cudzych myśli.

 Jedzenie, picie, sen, miłość cielesna - wszystko z umiarem.

 Kto nie rozumie logiki, ten zwykle nie rozumie i tego, że jej nie rozumie.

 Życie jest krótkie. Wolność jest jej częścią. Czas jest esencją. Zobaczyć prawdziwe piękno, to zrozumieć, czym jest życie. Nie pozwól, aby bycie silnym przeszkodziło Ci w byciu mądrym.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne rzeczy są tym, czym są. Człowiek jest na to za mały; musi być również kimś innym, gdzieś indziej.

 Do głębokiej myśli trzeba się wspiąć.

 Aby poznać siebie, trzeba się wystawiać na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać.

 Aby dowiedzieć się, co ludzie
naprawdę myślą, trzeba zwrócić
większą uwagę na to, co robią,
niż na to, co mówią.