Człowiek jest tylko drobinką w nieskończonym wszechświecie. Ale jest w nim coś, co go wywyższa ponad gwiezdne niebo - jego umysł, zdolność do refleksji, do poznawania prawd, które kierują wszechświatem i do szukania sensu jego istnienia.
Człowiek nie jest tworem okoliczności. Okoliczności to coś, co on wykorzystuje. Nasza moc, to moc percepcji. To, jak patrzymy na świat, zależy od nas, nie od niego.
Świat jest moim wyobrażeniem. – To jest prawda, która z pewnością jest ważna w każdym najmniejszym aspekcie i wśród wszystkich okoliczności. Żeby tylko dobrze zrozumieć to jako prawdę, wtedy, zważywszy na to, nie potrzebuję martwić się dalej o swoje ja.
Świat to moje wyobrażenie. To jest pojęcie, które w celu zrozumienia musi być toczyło jak mantrę. Każdy człowiek, każde zwierzę, każda cząstka materii - wszystko to jest moim wyobrażeniem.
Człowiek, który nie ma własnej filozofii, jest jak ślepy, chodzący bez laski na skraju przepaści. W każdej chwili może wpaść, a nawet nie zrozumie, dlaczego spadł.
Świat ludzkiego doświadczenia, który zawiera w sobie zarówno zło, jak i dobro, nie byłby możliwy, gdyby nie istniał Bóg, który nie jest samotyticznym twórcą, ale pozwala istotom stworzonym, by były współtwórcami tego świata.
W tę drogę ku przyszłości i ku nieznanemu, ku lepszemu bądź gorszemu, zawsze stoi otworem każda chwila, ale zawsze zamykamy ją za sobą, żebyśmy mogli żyć w przeszłości, we względności, w niepewności.
Ludzie mają niewielkę możliwość wyboru: mogą tylko powtarzać to, co już zostało powiedziane. Ale to jest nasza natura, i nie możemy się od niej uwolnić.
Trzeba tak żyć, żeby można było mieć szacunek dla samego siebie.
Hipokryzja jest hołdem składanym cnocie.
