Jestem w twojej głowie. Rozglądam się, ale strasznie tu pusto.

 Przerażające, że jedna osoba może znaczyć aż tyle.

 Zycie to nie to, co nas spotyka, tylko to, co robimy z tym, co nas spotyka.

 Nie ma na świecie samotniejszego uczucia niż brak zrozumienia. Rozmawiasz, a ludzie patrzą na ciebie, jakbyś mówił w zupełnie niewiadomym im języku.

 Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.

 Jak ty-właśnie ty-zamierzasz
wydostać się z tego labiryntu cierpienia?

 Świadomość strachu może stanowić obronę, o ile cię nie poraża.

 Nawet najgorsze można wybaczyć. Niemożliwe może stać się możliwe. Najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie.

 Moje życie jest w moich rękach. Dziś,
swoimi wyborami zapisuję swoją przyszłość.

 I nic na świecie nie było dla mnie w tej chwili bardziej poruszające od tego, że jedno ludzkie serce potrafi otworzyć się przed drugim.

 Bo nic tak nie myli jak zmysły.