[...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego ...

 Świat rzeczywiście pełen jest zasadzek i
wiele na nim ciemnych plam; ale nie brak
też jasnych, a chociaż we wszystkich krajach miłość łączy się dzisiaj ze smutkiem, kto
wie, czy się przez to nie pogłębia jeszcze.

 Najjaśniejszym blaskiem świeci się wtedy, gdy wokół panuje ciemność.

 Nie pamiętam gdzie, ale czytałem, że
w gruncie rzeczy nigdy nie byliśmy tacy, jakich siebie pamiętamy, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 Być może dla świata
jesteś tylko człowiekiem, ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem.

 Prześpię się i zapomnę; mam własne życie,
własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.

 (…) łatwo się mówi o miłości. Nieco trudniej jednak udowodnić, że się naprawdę kocha.

 Ogólna suma inteligencji jest wartością stałą, a ludzi na Ziemi jest coraz więcej.

 Ten, kto raz nie złamie w sobie tchórzostwa, będzie umierał
ze strachu do końca swoich dni.

 Są czyny, za które nie ma przebaczenia.

 Ten kto kontroluje przeszłość, określa przyszłość.