Skarbie, wyniosłaś marudzenie do poziomu sztuki, nie potrzebujesz już nawet ...

 Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.

 Nie ma we mnie nic oryginalnego,
jestem zbiorowym dziełem
wszystkich, których w życiu poznałam.

 Człowiek ma jednak niespożytą zdolność odradzania się na nowo.

 Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze
bardziej się cieszę, że mogę Cię lubić.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 - Francisco, jaki człowiek jest najbardziej zdemoralizowany?
- Ten, który nie ma celu.

 Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?

 Właściwa droga i łatwa droga
nigdy nie wiodą tą samą ścieżką.

 Milczenie, oto jest odpowiedź, pomyślał. Nigdy nie należy dawać głupkowi okazji do odpyskowania.

 Jeżeli przez całe życie kierujesz się zasadami i przegrasz, to po co ci takie zasady?