A z pustką, którą w sobie nosisz, gdzie do tej ...

 Bardzo przykro jest spojrzeć
nagle cudzymi oczami na to, do
czego już zdążyliśmy się przystosować.

 Bóg mówi szeptem, a diabeł krzyczy na cały głos.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.

 W końcu to moja historia i właśnie tak chcę ją opowiedzieć.

 Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

 Przyjemnością jest pójście do teatru, ale nieraz wyjście jest jeszcze większą.

 Mówili o niej "pokręcona", bo nie była taka jak wszyscy.

 Bądź miła dla swojego asekuranta, kimkolwiek jest, bo trzyma w rękach twoje życie.

 Informacja jest tyle warta, co jej źródło.