
Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy ...
Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha, a gdy nie ma już nic, co można by mu zaoferować, wciąż daje się miłość.
Nic nie może się równać z dotykiem czyichś dłoni na twojej skórze.
[...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.
Nie da się zmienić przeszłości.
Można jedynie wyciągnąć z niej naukę.
Jak każda zła dziewczynka, mam swojego diabła stróża. Prowadzi mnie za rękę przez labirynty uciech.
Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty.
Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.
Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.
Ten dąży najszybciej, kto idzie samotnie.
Człowiek nigdy nie jest tak bardzo sam, jak kiedy jest sam z sobą. Wówczas jest mu najgorzej, bo jest pomieszany sam w sobie, przekreślony. Kiedy jest sam, jest dwóm: temu, kim jest, i temu, kim nie jest.
Budowa świątyń nie dowodziła wiary w bogów, ale wiary w architekturę.