Ludzie często domagają się prawdy, ale rzadko lubią jej smak.

 To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.

 Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

 Garbaty nigdy nie widzi swojego garbu.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Gdy zbliża się śmierć, wszystkie stworzenia okazują się zdolne do przemocy.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Miłosne związki to jak książki. Są początki historii, które znamy na pamięć, ale czym bliżej do środka, tym mniej przewidywalne stają się rezultaty. A końcówka? Końcówka zawsze jest niewiadomą.

 Trudno ufać komukolwiek,
gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 Nikt nie zobaczy łez przez wnętrze płynących i
nikt nie usłyszy skargi z warg zaciśniętych głucho.

 Kiedy ktoś zostaje porzucony, wątpi w swoją zdolność do zatrzymywania przy sobie ludzi, nawet przyjaciół.