Musi być taka ufność, że Bóg prowadzi człowieka, jak dziecko.
Musi być taka ufność, że Bóg prowadzi człowieka, jak dziecko.
Nie ma czegoś takiego jak bezwarunkowa, doskonała miłość. Nie ma na zawsze...
Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.
Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.
Czy to nie marzenia dają nam siłę, nadzieję i pragnienie?
Na złe wiadomości zawsze jest za wcześnie.
W końcu czytanie jest poniekąd doglądaniem książek.
Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.
Warto się przypatrywać światu, nie zerkać nań jedynie.
Miłość jest najpiękniejszą rzeczą na świecie.
Niestety, jest także jedną z tych, które najtrudniej
utrzymać, i jedną z tych, które najłatwiej utracić.
Nie jesteśmy w stanie uchronić ludzi przed popełnianiem błędów, a świata przed złem.