Dopóki starczy światła, nie zapomnę, a kiedy nastanie ciemność, też ...

 Kiedy jesteś na dnie, możesz tylko obwiniać tych, którzy są na szczycie.

 Wolność trzymała mnie za nogi.

 Kiedy płaczę, często zdarza mi się myśleć, że jestem głupcem.

 Jego ciało, ta klatka, jest w każdym calu godna szacunku. Ale spoza kraty wyziera dzika bestia.

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Aby matka pogrążyła się w żałobie nie zawsze konieczna jest śmierć dziecka.

 I mam uczucie, że nie ma już o
czym mówić. I nigdy nie będzie.
Bo słowa nie mogą wyrazić pustki.
Im jest ich więcej, tym bardziej kłamią.

 Pragniemy stabilizacji, a marzymy o szaleństwie i życiu chwilą. Kiedy mamy jedno, tęsknimy za drugim. Gdy mamy to drugie, tęsknimy za pierwszym. Zawsze niespełnieni, zawsze rozdarci, zawsze nieszczęśliwi i potwornie marudni.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Nie ma możliwości porażki, jeżeli sukces zależy wyłącznie od większego wysiłku.