Znów dziecko zaprogramowane przez rodziców.

 Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

 Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.

 Tego, co najlepsze i najpiękniejsze na świecie, nie można zobaczyć, a nawet dotknąć; trzeba to poczuć sercem.

 Ludzie często mówią i robią
różne rzeczy, ponieważ wydaje
im się, ze inni tego od nich oczekują.

 I pomyślała, że wiara też wymaga zaufania i samozaparcia.

 Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

 W końcu niewiele jest rzeczy gorszych niż facet, który nie zna swego miejsca.

 Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.

 Your words cut deeper than a knife
Now I need someone to breathe me back to life

 Problem polega na tym, że mówiąc prawdę, zatracamy się w niej.