
Znów dziecko zaprogramowane przez rodziców.
Znów dziecko zaprogramowane przez rodziców.
Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.
Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.
Tego, co najlepsze i najpiękniejsze na świecie, nie można zobaczyć, a nawet dotknąć; trzeba to poczuć sercem.
Ludzie często mówią i robią
różne rzeczy, ponieważ wydaje
im się, ze inni tego od nich oczekują.
I pomyślała, że wiara też wymaga zaufania i samozaparcia.
Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.
W końcu niewiele jest rzeczy gorszych niż facet, który nie zna swego miejsca.
Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.
Your words cut deeper than a knife
Now I need someone to breathe me back to life
Problem polega na tym, że mówiąc prawdę, zatracamy się w niej.