W mroku nie ma nic przerażającego, jeśli tylko stawi mu ...

 Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.

 Będziesz szlochać, lecz nikt nie zobaczy ani jednej twej łzy.

 Wiem, czego mi w tobie brakuje i nie zamierzam tego szukać u innych.

 Serce człowieka jest jak ptak zamknięty w klatce ciała.

 Uczucia są nieme. Nie umieją mówić ani dobierać słów.

 To, co słuszne, i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.

 Być zakochanym, to być szalonym przy zdrowych zmysłach.

 Możliwe przecież jest zapamiętanie samego nastroju snu bez przypominania sobie jego treści.

 Każda dusza, na ile to możliwe, powinna być szczęśliwa w samotności, zanim pochłonie ją miłość, ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy druga strona odejdzie. To był największy paradoks - dusze potrzebowały siebie nawzajem, ale jednocześnie ważne było, by siebie nie potrzebowały.

 Zawszę Cię złapię, kiedy będziesz upadać.