Jak mówił Mance, czyny są prawdziwsze od słów.

 Czasami pływamy w nieprzelanych łzach
i możemy utonąć, jeśli je w sobie zatrzymamy.

 (...) w życiu i tak nie da się wszystkiego osiągnąć, bo cóż by pozostało dla innych?

 Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.

 Nie można być szczęśliwym, póki
się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 To była gra. Pielęgniarki to wróg, a my byliśmy żołnierzami ruchu oporu.

 Kiedy się pojawiał, chciał, żeby czas zwolnił, a gdy odchodził, czuła, że nie może się doczekać następnego razu.

 Ale każde życie stanowi dla każdego
całe sto procent, więc może ma to jakiś sens.

 Szepnij mi w sercu, powiedz, że jesteś.

 Kochać i czekać - to gorsze niż zostać zranionym w bitwie.

 Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.