(...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Prawdziwa miłość trwa lata. Rani i trwa mimo bólu.

 Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

 Zaletą przeszłości jest to, że już nie wróci.

 Jak wiele czasu traci się w życiu na niepicie wódki.

 Wielcy ludzie rozmawiają o problemach, średni ludzie o zdarzeniach, a mali ludzie o ludziach.

 Sto razy ważniejsze od tego co ci mówią, jest to, czego ci nie mówią.

 Nie chcę się już z Tobą widywać, bo umieram przy każdym naszym pożegnaniu.

 Tu, na ziemi, jest więcej tajemnic, niż myślą uczeni. Na przykład Internet... Internet może być sumą ludzkich dusz.

 Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?

 I chyba nauczyłam się żyć ze swoją pamięcią, tak jak żyje się z przewlekłą chorobą.