Czasem dorośli są jak dzieci. A dzieci za szybko dorastają.

 To miłość sprawia, że jesteśmy piękni.

 W ciszy człowiek dokładniej chwyta wszystkie warianty własnych rozterek
i niepokojów. Trudniej mu podjąć decyzję
i to, co uważał już za rozstrzygnięte, znowu zaczyna rozmieniać na drobne.

 Dopóki ktoś nas kocha, nieważne,
kim jesteśmy i jak wyglądamy.

 Jedźmy już z tym koksem.

 Nie należy się gniewać na bieg wypadków. Nic ich to bowiem nie obchodzi.

 Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.

 I to poczucie prostej drogi, którego nie
traci się, nawet kiedy ścieżka staje się kręta.

 Wszystko jest prawdą ukrytą w zręcznych słowach.

 W głębokich dolinach zbiera się cień.
Ma barwę nocy lecz pachnie jak krew.

 Nie potrafię stawić czoła moim własnym wnioskom.