
Kiedy była smutna książki podnosiły ją na duchu i rozpraszały ...
Kiedy była smutna książki
podnosiły ją na duchu i rozpraszały nudę.
Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.
Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.
Zdarza się, ze życie nas zaskoczy, a potem my zaskakujemy samych siebie.
Nasza cywilizacja prędzej upadnie od własnej obojętności niż na skutek ataku z zewnątrz.
- Prawda - mówi - to tylko brutalne przypomnienie, dlaczego wolę żyć w kłamstwie.
Historia nie zawsze kończy się po naszej myśli.
Nienawiść wygasa dość szybko. Można
starać się ja sztucznie podtrzymywać,
ale to się nie udaje. Nienawiść nie
jest tak silna jak miłość.
Pozwalam swoim oczom nie widzieć prawdy za oknem tylko na króciutką chwilę.
Ja wiem jedno: jeżeli życie jest iluzją, to i ja nie jestem niczym więcej, a złudą tylko.
Honor to nagroda głupców(...) Chwała nie przyda się martwym.