Kiedy była smutna książki podnosiły ją na duchu i rozpraszały ...
Kiedy była smutna książki
podnosiły ją na duchu i rozpraszały nudę.
Czasami czyny są bardziej przekonujące niż słowa.
Smakował życie jak łyk wina pociągnięty prosto z butelki.
Przynieś kajdany, o pani. Jam więźniem twego serca.
Marzenia czekają na odkrycie w tym, co porusza nas do głębi, co kochamy - jakieś miejsce, fragment książki, filmu, obraz.
Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.
Z czasem człowiek uczy się widzieć dużo więcej.
Rzeczywistość to nie jest to, co widzimy, ale to, jak to rozumiemy, jak o tym myślimy, jak to interpretujemy. To nie jest rzecz samoistna; to coś, co stale jest kreowane w naszych umysłach.
Najtrudniej wywabić kropkę postawioną nad i.
Nic tak naprawdę nie przychodzi za późno.
Bo zawsze mamy w życiu to, czego się nie baliśmy.