Chciałam być samotną wyspą, ale przeczytałam, że to niemożliwe.

 Życie daje drugą szansę tylko
tym, którym nigdy nie stworzyło

pierwszej. Właściwie jest to szansa z drugiej ręki, której ktoś nie potrafił wykorzystać,
ale lepsze to niż nic.

 Doszłam do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.

 Zdrada nie jest już taka fajna, kiedy to ty jesteś zdradzany.

 Tylko z czyjeś wiary bierze się wiara w samego siebie.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Słowa są pułapką.

 Nie poddawaj się, nawet kiedy spadasz z urwiska. Nigdy nie wiadomo, co ci się przytrafi w drodze na dół.

 Kto kontroluje przeszłość, ma w rękach przyszłość.

 Wszyscy jesteśmy tylko workami kości.

 Wszyscy boją się konfliktów, ale konflikt to początek przyjaźni. Jeśli podoba ci się ktoś od razu, to znaczy, że go nie rozumiesz, a jeśli go nie rozumiesz, to jak możesz go polubić?