Wspomnienia odciśnięte na krawędzi obłędu i jawy - tego nie ...

 Nadzieja bierze mnie w ramiona
i trzyma w swoich objęciach, ociera
mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa
dni wszystko będzie dobrze, a ja
jestem na tyle szalona, że
ośmielam się w to wierzyć.

 Ludzie zawsze przyrzekają, a potem zamiast spełniać obietnice, wypowiadają kolejne. Wszystko dlatego, że by sobie przypomnieć, trzeba coś powiedzieć. Tylko to pomaga. Przypominać sobie.

 Przebaczył mi, pewnie dlatego, że ludzie nieszczęśliwi często nie potrafią poradzić sobie ze swoim cierpieniem w samotności.

 Potknęłam się o rzeczywistość.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Nie chcę zabijać czasu. Chcę chwytać go mocno i odciskać swój ślad na świecie.

 Życie to największa zagadka wszechświata.

 Czasami ludzie są piękni. Nie z wyglądu. Nie w tym, co mówią. W tym kim są...

 Nie ma złego bez dobrego, ale tego drugiego jest naprawdę niewiele.

 Nie kłamie tylko ten, co nic nie mówi.