Wybacz mi brak oryginalności, ale nie wszyscy jesteśmy twórcami.

 W żałobie, tak jak w czarnej sukience, zawsze jest się samemu.

 Cisza na drzewach. Słychać jedynie
szelest liści na wietrze. Ale żadnego
ptaka. Kosokłosa lub innego. Peeta
miał rację. One naprawdę milkną, kiedy śpiewam. Tak jak to robiły dla mojego ojca.

 Wczesny ranek. Wyruszyć o świcie.
Podróżować dookoła, wyprzedzając
słońce, ukraść mu cały dzień. Robić tak
bez końca i nie starzeć się ani o dzień.

 Wolność przytłacza urodzonych niewolników.

 Miast mówić lub milczeć, winno się działać.

 Tylko Bóg ma prawo mnie obudzić...

 Środowisko każdej istoty jest kluczem do jej tożsamości.

 Nie wiedziałem, że wolność, której tak pragnąłem jest najzwyklejszą samotnością.

 Są takie spojrzenia, które można sobie zapamiętać na całe życie. Ułożyć w pamięci jedno po drugim, jak kwiaty w zielniku i do śmierci przeglądać, wspominając, gdzie
które zostało znalezione. Lub otrzymane.

 Gaśniesz, bo wszystko ukrywasz, swoje emocje, problemy, swoją historię. Nie wiesz, kim jesteś, więc budujesz, nie czerpiąc z siebie.